Als leerkracht en ouders breek je je hoofd over de juiste aanpak om de negatieve spiraal te doorbreken. Je wilt graag verandering, maar waar moet je beginnen? Waar zitten de knelpunten?
Een positieve benadering helpt, zeker. Proberen te voorkomen dat je het kind alleen nog ziet als stoorzender, door open te blijven staan voor zijn/haar leuke eigenschappen en die naar voren halen in plaats van de lastige dingen te benadrukken.
Meestal komen school en ouders samen op die manier een heel eind verder. Soms verdwijnt het ongewenste gedrag na een tijdje, bleek het een tijdelijke blokkade te zijn, wellicht veroorzaakt door niet synchroon lopende ontwikkelingstaken… Wie zal het zeggen?
Soms gaat het ongewenste gedrag niet zomaar voorbij. Er lijken steeds meer problemen bij te komen. Dan is het prettig als er nog een derde meekijkt. Iemand die het systeem in kaart brengt, die de levensloop van het kind natrekt, die de ouders coacht en tegelijkertijd met het kind werkt: een beeldend therapeut bijvoorbeeld.
Iemand die kijkt naar het gedrag van het kind als een vraag om hulp. Dat is de ingang bij het zoeken naar de werkelijke oorzaak van de problemen.
Recente reacties